λεκτενέντος

λεκτενέντος, ὁ (Μ)

τοποτηρητής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. luogotenente < ιταλ. luogo «τόπος, τάξη» + tenente < ρ. tenere «κατέχω, διευθύνω»].